Ik weet vandaag niet wat ik erger vind: miljardairs die echt niet meer weten wat ze met al hun geld moeten of mensen die er van genieten een ander onderuit te halen. Je kent het wel: dolk in je rug te poken, pootje haken, valse geruchten verspreiden en nog meer van dat soort onaantrekkelijke en riekende zaken. Van die individuen waarbij je het universum op je knieën smeekt voor een beetje karma! wijst met vinger richting alle hufters Check links van de foto het protserige, spuuglelijke gouden bestek! Jaja ik kan jullie gedachten al horen… en ja: het is echt. Dit is de real shit, snap je? Het is zo zwaar dat, wanneer je klaar bent met het voorgerecht, je al een lichte RSI voelt opkomen en na het diner genuttigd te hebben je met spoed geopereerd moet worden aan het ‘carpal tunnel-syndroom”. Ik vind het nog te lelijk om er het onkruid in mijn tuin mee te wieden. Helaas denkt de gentleman met wie ik samenwerk er anders over en wil hij dit bestek heel graag mee op reis.
Met tegenzin roep ik de irritante, misselijkmakende butler Rupert met vervelend nep-accent. Ik vraag hem of het bestek compleet is. “Yes mam. It only needs a little polish”. Lees dit met Niles van ‘The Nanny’ accent. “Okay”, zeg ik,“Roep Marcus maar om het te doen”. Marcus is de 16-jarige, lieve, schattige, aandoenlijke en altijd beleefde hulp die zelf ook butler wil worden. Everybody loves Marcus, behalve Rupert, de creepy butler (en volgens mij is zijn naam ook gewoon nep…) Ik zie Marcus zenuwachtig met het bestek door de hangar huppelen richting de keuken. Wanneer hij een tijdje later weer uit de keuken komt, huppelt hij niet meer en heeft zijn ongezonde bleke huid een upgrade gekregen naar de kleur rood! Marcus stottert en stamelt en wil bijna janken, wanneer hij tegen mij begint te praten Daarbij kijkt hij net zo paranoia als een gabber “on speed” op een houseparty jaren ‘80/’90 style. “I don’t think it is real gold”, piept hij zenuwachtig.“ Because the gold came off in the dishwasher”, waarna nog een heel verhaal volgt. Het enige wat ik nog hoor is ‘dishwasher’, daarna hoor ik niets meer.
Die nare eikel van een Rupert heeft Marcus opgedragen het bestek te wassen, wetende dat de arme knul dit in de vaatwasser zou werpen. Wanneer ik de ‘sneaky weasel’ roep, zie ik aan zijn ogen dat hij precies weet waarom ik hem roep en dat het zijn opzet was. Ik kan mijn filter niet meteen vinden en al mijn chakras springen op slot.“You are such a fucking wanker!!”, schreeuw ik net iets te hard door de hangar, maar op dat punt ben ik alle schaamte al voorbij. Ondertussen staat Marcus met tranen in zijn ogen een paar messen en lepels te bekijken, waar op sommige plekken het zilver zichtbaar is geworden en het 24 karaat-goud nu ergens in het riool van London zwemt. Sneaky Rupert probeert ondanks dat ik hem doorheb zich, als een slang, goed voor te doen door zich in allerlei bochten te wringen. Daardoor voel ik alleen maar meer woede in mij opkomen over dit ‘poep-aan-mijn-schoen’-figuur. Ik onderbreek zijn leugenachtige en slijmerige gewauwel en zeg op kalme toon; “Jij weet, dat ik weet wat jouw bedoeling hiervan was”. Je mag nu zelf aan de grote baas gaan vertellen wat er gebeurd is en als ik erachter kom dat je op welke manier dan ook geprobeerd hebt Marcus de schuld in zijn schoenen te schuiven zal ik zelf mijn verhaal doen bij je baas en dan kun jij alvast gaan solliciteren bij Fuckingham Palace!”.
Marcus staat inmiddels echt hardop te janken. Mijn hart breekt dat een 48-jarige verbitterde, zichzelf omhoog geslijmde, kont likkende ja-knikker zo’n jochie op deze manier onderuit probeert te halen! Ik geef hem een zakdoek en zeg; “Marcus, kijk nou eens naar jezelf man, je hebt het meest lelijke bestek in je handen wat er op deze wereld te vinden is en je staat erbij te janken?! Ik hoop toch echt dat het is omdat jij het zelf ook zo lelijk vindt?”. Hij lacht nog steeds een beetje zuur en ongelukkig omdat ik er getuige van ben, dat ook hij tranen kan produceren. Dan zeg ik; ”Weet je wat nou het mooie aan dit hele verhaal is? Ik heb een volledig carte blanche gekregen van jouw baas en je weet toch wel dat hij ‘ridiculous, filthy rich’ is hè?”. “Nou, jij en ik gaan nu achter de computer zitten, met allemaal lekker eten voor mij en een valium en een cola light voor jou. We bestellen een palet vol lelijk gouden bestek, terwijl fake ass butler Rupert staat te zweten bij de grote baas”. Daarbij kijk ik hem samenzweerderig aan. Marcus glimlacht nu weer….”Zie je Marcus” zeg ik, karma heeft soms gewoon een duwtje in de rug nodig!”
